Het volgende gedicht is oorspronkelijk van Irene Vella uit
Italië, bewerkt door Sietske van der Hoek en door Fred Tuinder voorgelezen als
verhaal in de Paasdienst van de Keizersgrachtkerk. Een bemoedigend gedicht voor
een moment dat we ‘inzakken’ onderweg naar Pinksteren:
Het was
maart 2020, straten waren leeg,
winkels waren dicht en mensen bleven thuis
De lente wist van niets
En bloemen bleven opkomen en opengaan
En de zon bleef stralen
En de zwaluwen keerden terug
En de hemel kleurde rood en blauw
’s Ochtends werd het brooddeeg gekneed
en de tulbanden in de oven geschoven
Het werd steeds later donker
en ’s ochtends kwam het licht vroeg binnen
door de op een kier staande ramen
Het was maart 2020, jongeren studeerden online
En ‘s middags wachtte zoals gebruikelijk het kaartspel
Het was het jaar waarin je alleen naar buiten mocht om boodschappen te doen
Al gauw ging alles dicht
Ook de kantoren
Het leger begon alle uitgangen en landsgrenzen te bewaken
Want er was niet genoeg plek voor iedereen in de ziekenhuizen
En mensen werden ziek
Maar de lente wist van niets en de scheuten bleven uitlopen
Het was maart 2020 dat iedereen verplicht in quarantaine werd geplaatst
Opa’s en oma’s, families en ook jongeren
Toen werd het echt angstig
En alle dagen leken op elkaar
Maar de lente wist van niets en de rozen bloeiden opnieuw
Mensen herontdekten het genot om samen te eten
Om te schrijven en de verbeelding de vrije loop te laten
Om te lezen en je te laten meeslepen door de fantasie
Er waren er die een nieuwe taal leerden
die begrepen wat het is om echt met volle aandacht lief te hebben
die stopten met het voor lief nemen van de onwetendheid
die het kantoor sloten en een eethuisje openden met slechts acht couverts
die de verloofde verlieten
om de liefde voor hun beste vriend van de daken te schreeuwen
Er waren er die dokter werden
om ieder te kunnen helpen die hen nodig zou kunnen hebben
Het was het jaar waarin men het belang van aandacht inzag
en van oprechte genegenheid
Het jaar waarin de wereld leek stil te staan
En waarin de economie te gronde ging
Maar de lente wist van niets en de bloemen maakten plaats voor vruchten
En toen kwam de dag van de bevrijding
We zaten voor de televisie en de premier vertelde live op alle media
dat de noodtoestand ten einde was
En dat het virus had verloren
Dat alle mensen samen hadden gewonnen
En toen gingen we de straat op
Met tranen in onze ogen
Zonder mondkapjes en handschoenen
onze buurman omhelzend
alsof het onze broer was
Eindelijk konden we pasgeboren kleinkinderen knuffelen
En ook mensen met dementie namen deel aan de feestvreugde
Net als gevangenen en daklozen en vluchtelingen
Mensen in rolstoelen
En dokters en verzorgenden
En schoonmakers en bazen
En dat was het moment dat de zomer aanbrak
omdat de lente het niet wist
en was doorgegaan om er te zijn
Ondanks alles
Ondanks het virus
Ondanks de angst
Ondanks de dood
Omdat de lente van niets wist
En iedereen leerde
Wat de kracht van het leven is |